Karlijn Hubers woont met man Jordy en dochtertje Saar in een gloednieuwe wijk van Amersfoort. De lichte huiskamer ligt vol met speelgoed, maar Saar vindt het buiten toch een stuk interessanter. Als ik -voor dit verhaal- een paar portretfoto’s van Karlijn wil maken, staat het jonge meisje snel weer binnen. Dat lijkt haar ook wel wat…
door: Gerard Oonk, juni 2017
Op de kast staat een prachtige foto van de driejarige. “Die heb ik zelf gemaakt”, zegt Karlijn met hoorbare trots, “alleen de printkwaliteit is belabberd.” Ze blijkt erg kritisch te zijn als het om fotografie gaat. Dat mag ook wel, want ze heeft een tijd als beeldredacteur gewerkt bij het lifestyle magazine Cosmopolitan.
©Karlijn Hubers – cursus Gevorderden Portretfotografie
Karlijn: “Die baan kwam toevallig op mijn pad. Tijdens de studie Communicatiemanagement koos ik voor de minor ‘Fotojournalistiek en beeldredactie’. Voor die tijd had ik me nog nooit serieus met fotograferen beziggehouden. Dat half jaartje aan de HU in Utrecht was genoeg om razend enthousiast te worden en een tijd als fotoredacteur te gaan werken.”
Barbie met lijntjes
“We hadden tijdens de studie maar weinig tijd om ons te verdiepen in alle aspecten van de fotografie. Het was van alles een beetje: camerakennis, Photoshop en wat lessen over de opmaak van artikelen.”
“Het was echt een geweldige tijd. We hebben een glossy gemaakt over de lichamelijke veroudering van de mens. Ik weet nog dat we met Photoshop portretfoto’s extreem glad maakten. Alle rimpels weg! Het was een soort verzet tegen het heersende schoonheidsideaal.”
Karlijn begint opeens hard te lachten. Ze herinnert zich haar eigen bijdrage. “Nee, dit ga ik niet vertellen. Het is echt gênant.” Na wat aandringen, komt het verhaal alsnog. “Ik heb een Barbiepop vol zwarte lijntjes getekend, alsof het een prachtige vrouw was die over haar hele lichaam plastische chirurgie liet doen. Dat was mijn eerste poging om verhalend te fotograferen. Lachen toch?!”
Fotograferen van mensen
“Er stonden ook serieuzere artikelen in het blad. Een interview met een dame van middelbare leeftijd bijvoorbeeld, over de voor- en nadelen van het ouder worden; een eerlijk verhaal met mooie foto’s. Daar houd ik van.”
“Ik wil mezelf graag specialiseren in portretfotografie. Mijn voorkeur gaat uit naar kinderen. Die zijn nog zo puur. Over een jaar of vijf wil ik parttime fotograaf zijn. Nu nog niet. Ik ben nog niet goed genoeg. Daarom heb ik ook nog geen eigen website. Mijn portfolio is niet sterk genoeg.”
Zoals gezegd: Karlijn is kritisch, heel kritisch.
© Karlijn Hubers – Saar
Cursus Portretfotografie
Als je een tijdje met Karlijn over fotografie praat, dan komt vanzelf de vraag waarom ze eigenlijk een cursus Portretfotografie bij Fotoschool Keistad doet. Ze weet immers al zoveel en ze heeft een uitgesproken mening over goede foto’s.
Karlijn: “Ja, de kennis van de camera heb ik inderdaad wel onder de knie. Ik weet wat de belichtingsdriehoek is en hoe ik daar mee om moet gaan. Om een stap verder te zetten, wil ik nu met studiolicht aan de slag. Eigenlijk had ik drie belangrijke vragen: Welke lampen moet ik kopen? Hoe werken die flitsers? En: Welke lichtopstellingen zijn er allemaal? De eerste vraag is beantwoord. Ik heb net mijn eigen flitsset gekocht. Daar ga ik binnenkort hard mee aan de slag.”
“Op de Fotoschool zijn we bezig geweest met verschillende flitsers, softboxen en achtergronden. Er kwamen ook modellen langs waarmee we lichtopstellingen konden oefenen. De docent -Sander Ruijg- heeft ons wel een beetje theorie meegegeven, maar we zijn vooral veel met de camera aan de slag geweest. Ik vind dat prettig. Van het zelf doen leer ik het meest.”
Minder druk bij bekenden
Karlijn werkt op dit moment bij een reclamebureau in Veenendaal. Ze maakt websites beter vindbaar in Google. Het draait allemaal om sterke zoekwoorden, relevante tussenkopjes en om de inhoud van artikelen. Haar werk is dus erg op tekst gericht. Fotograferen is nu nog voor thuis.”
“Als ze me op het werk zouden vragen om een paar portretten te schieten, dan zou ik dat bij collega’s wel doen, maar nog niet bij klanten. Bij bekenden voel ik minder druk. Bij vreemden ben ik nog niet zeker genoeg van mezelf als professioneel fotograaf. Kom over een paar jaar nog maar eens terug, dan ben ik er klaar voor.”
Als je meer wilt weten over de cursus die Karlijn volgt, kijk dan op de website van Fotoschool Keistad: Gevorderden Portretfotografie